Inspirowane klasyką poezji dziecięcej - Maria Konopnicka

OD AUTORA:

Pomysł na serię 'Inspirowanych…' zrodził się z potrzeby powrotu do pięknych, mądrych utworów, które czytała mi mama, gdy byłam dzieckiem. Wierszyki z morałem utkwiły mi w głowie, szczególnie że wiele z nich zalicza się dziś do absolutnego kanonu obowiązkowych lektur dziecięcych. Na twórczości wymienionych w podtytule artystów wzrastały kolejne pokolenia, a wielu rymowanek kolejne roczniki w szkołach uczyły się na pamięć.

 

Aby ich znajomość nie zginęła, warto je przypomnieć - ale wystarczająco innowacyjnie, by w dobie Internetu i dostępu do niemal każdej informacji oraz nieograniczonej rozrywki, kiedy dzieci są (niestety!) często zblazowane i prędko się nudzą, mali czytelnicy dostali coś, co ich zaciekawi. Postanowiłam w osobliwy sposób oddać hołd pisarzom-klasykom i wykorzystać ich znane i lubiane utwory jako kanwę do napisania nowych. Tak powstały kontynuacje, drugie części, remake’i albo po prostu wiersze inspirowane najpopularniejszymi utworami wybitnych autorów.

 

MARIA KONOPNICKA

(ur. 23 maja 1842, zm. 8 października 1910) - polska poetka i nowelistka okresu realizmu, krytyk literacki, publicystka i tłumaczka. Jedna z najwybitniejszych polskich pisarek w historii.W latach 1855-1856 uczyła się z siostrą na pensji u sióstr Sakramentek w Warszawie i tam zetknęła się z Elizą Pawłowską, późniejszą Orzeszkową. Przyjaźń ich, scementowana wspólnymi zainteresowaniami literackimi, przetrwała całe życie Marii. W czasie dziesięciu lat małżeństwa Maria urodziła ośmioro dzieci.

Literacka jest znana z części swojego dorobku obejmującego prozę i tworzonego dla dzieci. Dziecięce utwory Konopnickiej ogłaszane od 1884, eliminujące natrętny dydaktyzm, rozbudzające wrażliwość odbiorców, były nowością w tej dziedzinie pisarstwa.

 

Maria Konopnicka

Zła zima

 

 

Hu! hu! ha! 

Nasza zima zła! 

Szczypie w nosy, szczypie w uszy, 

Mroźnym śniegiem w oczy prószy, 

Wichrem w polu gna! 

Nasza zima zła! 

 

Hu! hu! ha! 

Nasza zima zła! 

Płachta na niej długa, biała, 

W ręku gałąź oszroniała, 

A na plecach drwa… 

Nasza zima zła! 

 

Hu! hu! ha! 

Nasza zima zła! 

A my jej się nie boimy, 

Dalej śnieżkiem w plecy zimy, 

Niech pamiątkę ma. 

Nasza zima zła!

 

Magdalena Lipniak-Młyńczak

Wiosny czas (inspirowane utworem Marii Konopnickiej)

 

 

Wiosna, ach to ty!

Masz zielone sny!

Suseł zbudził się wyspany

Przyleciały już bociany

Wiosna, ach to ty!

Wiosna, ach to ty!

 

Słodka niczym miód

Daje szczęścia w bród

Pisklę w gniazdku głośno kwili

Skwer się żółci od żonkili

Drzewo rzuca cień

Dłuższy każdy dzień

 

Wiosny nadszedł czas

To raduje nas!

Niech się każdy człowiek dowie

I wypije wiosny zdrowie!

Wiosny nadszedł czas!

Wiosny nadszedł czas!

 

Magdalena Lipniak-Młyńczak

Przyszło lato (inspirowane utworem Marii Konopnickiej)

 

 

To już lato

Co ty na to?

Słońce z góry mocno praży

Opalamy się na plaży

Co ty na to

Że jest lato?

 

Przyszło lato,

Co ty na to?

Chlup, chlup! Skaczemy do wody

Dla ochłody zjemy lody

Każdy lato

Kocha za to!

 

Co ty na to,

Że jest lato?

Kończy się powoli wrzesień

Wkrótce się rozpocznie jesień

Już kres lata,

Jaka strata!

 

Magdalena Lipniak-Młyńczak

Oto jesień (inspirowane utworem Marii Konopnickiej)

 

 

Jesień - jak to tak?

Jaki jest twój znak?

Choć przekwitło całe kwiecie

Barwy jak na farb palecie

To jesieni znak

To jesieni znak

 

Jesień wiatrem dmie

Groźną udać chce!

Ranią kolcem późne róże

Jesień gestem kręci burze

W oczy sypie piach

Lubi budzić strach!

 

Szkarłat zasnuł świat

Zaczerwienił sad

Plony nam w podarku niesie

Hojna, piękna, złota jesień

Tak już jesień ma!

Tak już jesień ma!

 

Maria Konopnicka

Sposób na laleczkę

 

 

Moja mamo! Z tą laleczką

Nie wytrzymam chyba dłużej!

Ciągle stoi przed lusterkiem,

Ciagle tylko oczki mruży.

 

To się muska, to się puszy,

To sukienki wciąż odmienia,

A co zniszczy kapeluszy!

Same, same utrapienia!

 

Ni do książki, ni do igły,

Tylko różne stroi miny,

Już doprawdy, proszę mamy,

Nie wytrzymam i godziny!

 

Klapsów chyba dam jej kilka

Albo w kącie ją postawię;

Dzień jest przecież do roboty,

A ta myśli o zabawie!

 

Na to mama: - Już ja tobie

Podam sposób na laleczkę;

Usiądź sobie tutaj przy mnie

I do ręki weź książeczkę.

 

Nie zaglądaj przez dzień cały

Do lusterka, ucz się ładnie,

A zobaczysz, że i lalkę

Do tych minek chęć odpadnie.

 

Chcesz poprawić swą laleczkę,

Pracuj pilnie, pracuj szczerze…

Bo ci powiem, moja Julciu,

Ona z ciebie przykład bierze!

 

Magdalena Lipniak-Młyńczak

Odbicie (inspirowane utworem Marii Konopnickiej)

 

 

Dobrze ci się, człeku, żyje

Gdyś dla innych przyjacielem

Na tych, co z bliźnimi w zgodzie

Wnet dobrodziejstw spłynie wiele

 

Pewien szczeniak - mały głuptas

Zauważył raz zwierciadło

Psię zjeżyło sierść na grzbiecie

I do tafli wnet dopadło

 

I ujada, zęby szczerzy

Głuchy warkot brzmi z gardzieli

'Stań do walki, obcy bratku

Widok mój cię onieśmielił?!'

 

Pies przed lustrem zębem błyska

A ten w lustrze papuguje!

Pierwszy harce uskutecznia

Drugi wraz z nim podskakuje!

 

Biegnie piesek do swej matki

Co przy piecu grzeje futro

'Ten tam łobuz zły jest dla mnie!

Proszę, rozpraw się z nim jutro!'

 

Matka psiaka - mądra suka

Zaraz znalazła przyczynę

'Zły, bo twoją złość powtarza!

Milszy dlań bądź odrobinę!

 

Musisz wiedzieć, mój syneczku

Choć być dobrym - ciężka praca

Warto, bo to dobro do nas

Niczym leśne echo wraca!'

 

Dał przekonać się psiak krnąbrny

(Chociaż nie bez zniechęcenia)

Ku psu w lustrze łapką sięga…

Aż przysiada ze zdumienia!

 

Tamten w lustrze też to czyni

Ten, co wcześniej był mu wrogiem!

Teraz zerka z życzliwością

Łapkę wyciąga na zgodę!

 

Mądra suka miała rację!

Dając uśmiech, uśmiech bierzesz

By przyjaciół mieć na pęczki

Działaj zawsze w dobrej wierze

 

Siane dobro da plon zacny

Zło zaś kąsa niczym żmija

Co radosne, pozytywne

Bliźni jak lustro odbija!