Światy równoległe

W świecie dzieci nic nie jest oczywiste, żaden przedmiot nie ma jednej, z góry określonej  i niezmiennej funkcji.  Czas nie  istnieje, nie ma żadnego znaczenia. Nikt nie liczy jego upływu. Często istota rzeczy jest dziełem przypadku, ale nierzadko ma też swoją perfekcyjną logikę - czasem, po prostu nam, dorosłym niedostępną. Wszystko jest względne. Wszystko jest płynne. Wszystko się może zdarzyć, bo dzieci eksplorują, badają i eksperymentują, rozkładają przedmioty na części pierwsze, tak jakby chciały rozsypać je na atomy. Konstruują i dekonstruują. Układają, żeby za chwilę zburzyć.  Tak jakby codziennie, co godzinę, co chwilę, tworzyły rzeczywistość alternatywną,  tylko że to nie fizyka kwantowa - to zwykła codzienność, której z zachwytem i ciekawością przyglądają się dzieci. Rzecz w tym, że ci mali - wielcy odkrywcy budują całe światy - ale nie światy abstrakcyjne, tylko równoległe, które biegną tu i teraz.