Pod kolor

Dla widzów od 1 do 4 lat i ich opiekunów / czas trwania: 50 minut bez przerwy.

UWAGA! Miejsca na spektakl nie są numerowane. Wszyscy widzowie siedzą na scenie, na miękkiej podłodze, razem z aktorami. Przed wejściem na spektakl wszyscy widzowie zdejmują buty.

TWÓRCY:
Scenariusz, reżyseria, koncepcja scenograficzna: Wioletta Tomica, Daniel Arbaczewski
Opieka scenograficzna: Iwona Majczak

OBSADA:
Wioletta Tomica
Daniel Arbaczewski
Bogusław Byrski

KRÓTKO O SPEKTAKLU:
Kwadrat obok kwadratu. Kwadrat przy kwadracie. Każdy pasuje. Czerwony, zielony, niebieski, żółty i znów czerwony… Pod każdym kwadratem kryje się tajemnica, coś puka, coś dźwięczy, czasem zaszczeka, a czasem ucieknie jak zajączek. Niektóre kwadraty rosną, żyją, przesuwają się i świecą. Z niektórych pada deszcz, inne - przynoszą słońce. Wszystkiego można dotknąć, sprawdzić, zbadać… i ułożyć własną historię. Zupełnie od nowa.

Spektakl "Pod kolor" powstał w ramach sceny inicjatyw aktorskich jako kontynuacja cyklu przedstawień dla "naj-najmłodszych" widzów i ich rodziców. Po raz kolejny nasi najmłodsi widzowie zasiądą w kameralnym gronie na teatralnym dywanie, a teraz tematem jest kolor i nasze z nim skojarzenia. Za pomocą plastycznych obrazów, prostych słów, światła i dźwięków będziemy testować reakcje najmłodszych podczas ich być może pierwszej wizyty w teatrze.

WIĘCEJ O SPEKTAKLU:
Tytułowe wyrażenie przyimkowe "pod kolor" natychmiast prowokuje dorosłego do jego rozbudowania, do dookreślenia: Co pod kolor?, Miś?, Ubranko?, Wystrój pokoju?, A może muzyka pod kolor?, A może chodzi o kolorystyczną symbolikę uczuć? Tymczasem dziecko pomyśli na miarę swoich możliwościami intelektualnych: Zajrzyj pod kolor! I będzie miało rację. Zresztą dorosły także, bo gdy już odkryje się tajemnica kolejnych kostek kolorowego dywanu, można się przekonać, że kolor to nie tylko plama stanowiąca bodziec o charakterze wzrokowym.

"Każda "odsłona" kolejnego koloru stanowi zaskoczenie dla widza, gdyż skojarzone z nim zjawisko, eksponat, czy istota, natychmiast materializuje się w postaci dźwiękowej (np. efekt deszczu), ruchowej (walka "niebieskiego" - chmur deszczowych z "żółtym" - Słońcem), czy wizualnej. Tak więc kolejne kolory nie tylko "przedstawiają się", ale także "opowiadają" krótkie historie o sobie (niektóre są zaskakujące, może dla dorosłego w większej mierze niż dla dziecka). W tym polisensorycznym widowisku dziecko może aktywnie uczestniczyć: podpowiadać, dzielić się swoimi doświadczeniami, dotykać, przyglądać z bliska, współtworzyć spektakl.

Spektakl "Pod kolor" w wielu aspektach jest "pod małe dziecko": przestrzeń przeznaczona dla uczestnika umożliwia swobodę poruszania się; bliska odległość od aktorów ułatwia nawiązanie bezpośredniego kontaktu werbalnego, a nawet niewerbalnego z widzem; jakość komunikatów słownych, które są konkretne, krótkie, nieprzegadane powoduje, że są czytelne dla dziecka; otwartość gry aktorskiej wyraźnie koncentruje się na nawiązaniu dialogu z potencjalnym widzem.

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że specyficzny - bo myślący w oparciu o własne działanie i manipulowanie konkretem - widz, zaraz po spektaklu będzie ze wzmożoną aktywnością sięgał nie tylko po czerwone, żółte i pomarańczowe przedmioty i będzie domagał się farb, czy kredek. Być może ten sam widz, ale już jako dorosły, kontemplując serię "kwadratowych obrazów" Paula Klee, w efekcie reminiscencji ponownie doświadczy dziecięcego zachwytu wobec rozmaitych elementów świata i być może zobaczy coś więcej niż czworokąty.

"Pod kolor" Okiem pedagoga" Małgorzata Centner-Guz Adiunkt w Zakładzie Pedagogiki Przedszkolnej UMCS w Lublinie.