Anioł za lodówką

/dla widzów od lat 7/
Twórcy:
Reżyseria: Daniel Arbaczewski
Scenariusz: Grażyna Lutosławska
Scenografia: Amir Genislaw (Izrael)
Muzyka: Rafał Rozmus
Wizualizacje: Bogusław Beniu Byrski
Występują:
Gabriela Jaskuła, Anna Dudziak (gościnnie) , Wioletta Tomica, Ilona Zgiet, Konrad Biel, Bogusław Beniu Byrski, Mateusz Kaliński, Kacper Kubiec, Bartosz Siwek

Gdy będziecie na Placu Zamkowym w Lublinie, rzućcie okiem na jedną z kamienic, gdzie wysoko na gzymsie stoi nagi chłopiec. Razem z nim dach zamieszkują dwa potwory; jeden jest blisko chłopca. Atakuje go , lecz ma zasłonięte oczy. Drugi, ten straszniejszy, na szczęście jest w sporej odległości.
W tej samej kamienicy na kuchennym stole siedzi Anioł. Zmartwiony, zamyślony, z pogniecionymi skrzydłami.
Mieszka tu przymusowo, kryjąc się za lodówką. Odleci, gdy odzyska aureolę. Ale gdzie ona jest, kot jeden wie. Bo jest i kot. Poeta. Grafoman. W domu są jeszcze Mama, Tata i Agata. Nastoletnia Agata pragnie, by wszyscy byli szczęśliwi, ale nie wie, jak znaleźć receptę. Zadając rodzicom na pozór proste pytania, wprowadza ich w zakłopotanie - bo im prostsze pytanie, tym odpowiedź trudniejsza.
W tym samym domu, lecz w innym wymiarze mieszka żydowska dziewczynka Sara. Tak jak Agata ma rodziców - Mame i Tate. Ona też zadaje pytania. Też martwi się za cały świat.
Żeby zmienić wymiar, trzeba wsłuchać się w bicie zegara. Bywa, że czas skacze w przód to w tył, bywa, że wymiary się nakładają, a bywa też, że wszystko się zatrzymuje i wtedy wysoko, na dachu, zaczyna się walka. Kamienne potwory ożywają i próbują strącić małego chłopca. Chłopiec walczy dzielnie, ma miecz, tarczę. Jednak sam jest zbyt słaby, by pokonać kamiennych przeciwników . Ale jest jeszcze Anioł, choć bez aureoli. I kot. Kot zawsze widzi więcej.